Անատոլի Գրիգորյանի աշխարհները
«Ինչքան շատ է մեր ժառանգությունը՝ մեր հանճարեղ նախնիների, այնքան ծանրանում է մեր այսօրվա բեռը»,- Էդուարդ Իսաբեկյանի օրագրությունների մեջ այսպիսի գրառման ենք հանդիպում՝ 1967-ին արված: Այսպիսի բեռը որքան ծանր, պարտավորեցնող, նույնքան պատասխանատու, միաժամանակ հոգեպես բարձրացնող, հպարտացնող է: Այս տողերը հիշեցի Ազգային պատկերասրահում Անատոլի Գրիգորյանի հետմահու առաջին ցուցահանդեսի բացմանը հնչած ելույթների, նկարչի թոռնուհու կարճ ու արժանապատիվ խոսքի տպավորությամբ: Աշխարհի տարբեր վայրերում ցուցադրված նկարիչն ասել է. «Ամեն անգամ ցուցադրվելիս, կարծես թե մերկանում ես»․․․
Read More
«Շոշափելով լույսը»
Հայաստանի գեղարվեստի պետական ակադեմիայի «Ալբերտ և Թովէ Բոյաջյան» ցուցասրահում այս օրերին ներկայացվում է գրաֆիկայի բաժնի մագիստրատուրայի 2-րդ կուրսի ուսանողուհի Մարիետա Արզումանյանի տարբեր տարիների 50 գեղանկար աշխատանք, որոնց զգալի մասը նատյուրմորտներ են: Գեղանկարչության այս ժանրը նրան ավելի հոգեհարազատ է կարծես, այս գործերի մեջ հեղինակը, ներքին զրույցի մեջ մտնելով իրերի անզգայական աշխարհի հետ, դրանց դարձրել է զարմանալի հաղորդական․․․
Read More
